Door Bas van der Hoeven
“Och ik ben regelmatig uit bed gevallen, pas geleden nog.” Ze wijst de zwarte plekken op de arm en benen aan. “Maar ik heb het overleefd.” Diena Kruisbergen heeft ook de hittegolf doorstaan, ze kreeg bouillon, koffie, thee en ijsjes. “Goedbedoeld natuurlijk”, zegt ze, “maar wat moet ik met dat slappe spul?” Liever drinkt ze een citroenjenevertje, daar knapt ze van op.
Ze ziet en hoort bijna niets meer, maar het leven is nog steeds mooi. “Dat vind ik zeker. Zolang ik zo blijf, en met mijn kinderen en kleinkinderen, dat vind ik prachtig. Weet je vorig jaar werd ik 106, toen hebben ze de vlag hier in Lauwe niet uitgehangen. Ik ben benieuwd of ze dat nu wel doen.”
Burgemeester Van Neerbos is op visite gekomen, dat vond de 107-jarige leuk. “Ik denk dat ik in mijn leven zo’n zeven burgemeesters heb versleten.”
Dat ze moest verhuizen van haar geliefde Wamel naar Beneden-Leeuwen zit haar nog steeds niet lekker. “Ik hoor van Wamelnaren dat met de bejaarden het hart uit het dorp is verdwenen. Iedereen liep bij ons binnen. Ik zat daar zo mooi. Tien meter lopen en ik was in de zaal, geweldig. Dat mis ik erg. Maar ja. het is niet anders.”
Gelukkig zijn er ook nog mensen met hart voor ouderen. “Zoals die man op tv, die zelf een bejaardenhuis wil opzetten. Hoe heet-ie ook alweer? Och ja, Jan Slagter. Die man snapt hoe het leven van bejaarde mensen in elkaar zit. Het zal mijn tijd wel duren maar voor de toekomstige generaties zou zoiets wel fijn zijn.”
Ze heeft de eerste auto zien rijden, de komst van telefoon, televisie en wasmachine meegemaakt. “Ja, ik heb zelfs de soldaten door de straat zien marcheren tijdens de Eerste Wereldoorlog, de watersnood van 1926, toen hebben ze ons gezin met de roeiboot van zolder gehaald.”
Ze vertelt over de crisisjaren, de Tweede Wereloorlog waarin ze haar leven waagde door vlees te smokkelen… “Ja, we leven nu al heel lang in een vrij land, dat is een groot goed. Dat mogen we nooit normaal gaan vinden, maar voor de ouderen zou het wel mooi zijn als Wamel weer zo klein en knus werd als vroeger.”
Diena Kruisbergen wil graag iedereen bedanken die haar vorig jaar heeft gefeliciteerd. “Maar nu ben ik moe. Het kaarsje gaat wel langzaam uit hoor.”
Foto’s: Familie Kruisbergen
