Mensen van nu, Wamel van toen

De zon komt langzaam door de mistflarden. Ik loop door mijn prachtige geboortedorp Wamel, in de Waalsteeg. De klok van mijn kerkje slaat acht keer. Op de dijk zie ik door de mist het schitterende torentje. Mijn gedachten dwalen af naar het verleden. Daar stond onze vlaggenist, Rem van Maurik, altijd met de rood-witte vlag en oranje wimpel.

Het is alweer zo lang geleden. RTL Véronique was net opgericht en mijn fanatieke baas, Henny de Vos, vroeg me een reportage te maken van Koninginnedag. Ik wist meteen: dat wordt mijn geboortedorp Wamel. Nou, dat hebben ze geweten! Het dorp ging met de uitzending de hele wereld rond.

Ja, zoiets hadden ze bijna nog nooit gezien: een vlaggenist die de vlag in de toren hing, ballonnen oppompte en ook nog meeliep met de Oranje-optocht. Wamel stond op de wereldkaart.

En ik ga het missen... Met Rem de toren in, en daarna bij Coby een heerlijke kop koffie. En om acht uur zaten we al aan de oranje tompoes. Het zijn vergeten verhalen. Ik mis Rem nog iedere dag, net zoals ik mijn moeder mis. Zij zei bij het afscheid van burgemeester Steenkamp—die ze vele burgemeesters heeft zien opvolgen—dat hij de beste was. Ze vertelde het mij voor de camera.

Mijn gedachten gaan naar de mooie bijeenkomst in Huize St. Henricus, waar de oudjes klaar zaten met een oranjebitter, verzorgd door vrijwilligster Ria Alleman. Het was een thuis voor vele Wamelnaren. Totdat, plotseling, alle ouderen moesten vertrekken. Henricus voldeed niet meer aan de eisen van deze tijd. De kamers zouden worden verbouwd en de bewoners zouden terugkeren.

We zijn nu acht jaar verder... en er is nog niets gebeurd. Het gebouw lijkt rijp voor de sloop, totaal verpauperd met hoge hekken eromheen. Inwoners zijn voor de gek gehouden; er zouden zorgappartementen komen. Wamelnaren die graag in Wamel wilden blijven, moesten met pijn vertrekken naar andere dorpen. Wat een beleid.

Mijn moeder zou zeggen: "Weet je wat ze kunnen? Oude mensen voor de gek houden."

Ik neem u even mee naar Koningsdag 2017, met de documentaire Mensen van Nu, Wamel van Toen. Daarin kun je zien waarom ik van mijn geboortedorp houd. Het filmverhaal is alweer vergeten, maar wij nemen u nog een keer mee terug in de tijd. Dáár doen we het allemaal voor: filmverhalen maken, voor nu en latere generaties.

De reportage is te zien op de facebookpagina van Jos Kruisbergen.