Donald Duck verschijnt 65 jaar in Nederland! Een mijlpaal die terecht aandacht krijgt. Want Donald Duck, dat is plezier voor jong en oud. Een blad dat met zijn tijd meegaat, mobieltjes en computers hebben allang hun intrede gedaan in Duckstad. Alles verandert, alleen de hoofdrolspelers niet. Die zijn gelukkig leeftijdsloos. Geen rimpel in Donalds gezicht, geen grijs veertje tussen het smetteloze wit. En zo hoort het ook. Donald blijft Donald. Opvliegend, onhandig, een blaaskaak soms, maar ook sociaal en zorgzaam.
Ik lees het vrolijke weekblad graag, al ben ik geen abonnee. Niet meer, want in mijn kinderjaren viel de Donald Duck elke week op onze deurmat.
Iedere week een bonte verzameling verhalen uit het kleurrijke Duckstad. Hoe heerlijk was dat! Ik weet nog dat ik als jongen van een jaar of zes soms woorden trof die ik niet kende en waar ik vervolgens vragen over stelde. Stripverhalen slecht voor de taalontwikkeling? Dat geldt zeker niet voor de Donald Duck. De schrijvers verpakken sinds jaar en dag sprankelende vondsten in hun strips. Als ik nu de kans krijg een Donald Duck te lezen glimlach ik opnieuw om de briljante taalgrappen. Waar anders dan in Duckstad vind je metselaar T. Roffel of slager B. Eenham? Subtiel zijn de verwijzingen naar de grote buitenwereld, soms zo subtiel dat alleen volwassenen de kwinkslag vatten. Neem nu Harry Muesli, schrijver van De Ontdekking van de Zemel. Dat is humor voor lezers die de basisschool met succes doorlopen hebben.
Het mooist vind ik de lange strips waarin Dagobert, Donald en de neefjes verre reizen maken, meestal op zoek naar iets waardevols. Ze raken verzeild in het oerwoud, of in Alaska, waar Dagobert ooit de basis van zijn fortuin legde. Het avontuur verloopt nooit helemaal volgens plan, maar het gezelschap keert altijd veilig huiswaarts. Dagobert, daar heb ik wel iets mee. Ik zwem niet in mijn geld, want geld, dat zijn tegenwoordig geen keiharde munten meer, dat zijn slechts cijfertjes. En had ik een pakhuis gehad, dan had ik met mijn spaargeld misschien net een afwasteiltje kunnen vullen. Voldoende om in te pootjebaden, te weinig voor een uitgebreid bad. Ik onderstreep wel Dagoberts zuinigheid. Al is de oude eend soms nog zo streng, hij begrijpt de boodschap: Donald Duck is blijvend en van grote waarde, daar moet je zuinig op zijn.
