Sinds afgelopen week kennen we ook in Nederland een Lockdown. Een noodver grendeling van onze samenleving, een slot op ons sociaal leven. Er komen met kerst dus maximaal drie mensen op bezoek. En verder blijven we allemaal thuis. De Zandstraat in Beneden-Leeuwen is feestelijk versierd, maar de winkels zijn dicht. Er zijn geen activiteiten, geen vieringen, geen bijeenkomsten. Geen vuurwerk met de jaarwisseling.
We werken thuis, geven onze kinderen weer thuis les, doen mee aan een online-pub quiz, gaan thuis uit eten en bestellen onze aankopen bij de lokale winkelier.
We weten dat het in ieder geval tot en met 19 januari duurt en misschien nog wel langer. We vinden het saai en soms moeilijk. Ondernemers hebben zorgen over hoe het verder moet. Medewerkers in de zorg ploegen voort en lopen tegen grenzen aan.
We kennen iemand die aan corona is overleden. Of juist niemand die het heeft gehad. We vinden wel of niet iets van de maatregelen, maar we doen het voor elkaar.
Kerst is normaal gesproken een tijd van samen zijn. Ik hoop dat u er met hen die u het meest dierbaar zijn, in klein gezelschap een waardevol kerstfeest van mag maken. Bij ons thuis is het dit jaar een extra bijzondere tijd. Op 7 december is onze dochter Mathilde geboren. Terwijl ik dit schrijf, ligt ze te slapen hier op mijn werkkamer thuis. Als ik naar haar kijk, dan kan ik niet anders dan hoopvol zijn. Er is altijd een lichtpuntje. Ook in donkere dagen.
We houden vol met elkaar in Maas en Waal, zodat het nieuwe jaar weer vol van lichtpuntjes mag zijn. Of dat nou iets kleins en persoonlijks is of iets groots waarbij we weer feest mogen vieren met elkaar. Een nieuw jaar vol lichtpuntjes. Dat is mijn wens voor ons allemaal voor 2021.
